Jak leczyć naderwany mięsień
Jak leczyć nerwicę wegetatywną
Jak leczyć nosiciela salmonelli
Jak leczyć oparzenia słoneczne
jak leczyc wezly chlonne
Jak leczyć Wirus HPV
jak leczyć zapalenie okostnej
jak leczyć zatrucia żołądkowe
jak leczyć bakterie
jak leczyć egzema
Widzisz wypowiedzi wyszukane dla zapytania: jak leczyć Uzależnienie alkoholowe
Temat: Czy ateiści myślą racjonalniej niż wierzący w Boga
> Pozatym sąsiad, który leczył sie pod okiem fachowców terapeutów od uzależnień z
> nałogu alkoholowego mówił, że też do terapi włączono religie i też w ogólnym
> ujęciu.
> Jak widać wiara w Boga pomaga również osobom uzaleznionych zerwać z nałogami
> Przypuszczam że też są jakieś opracownia psychologiczne na ten temat
> przeznaczone dla terapeutów.
Są takie opracowania. I wiara pomaga. Jednak Twoje ujecie sugeruje, jakby to
wlasnie wiara miala powodowac cuda i byla w tym wszystkim naj naj najwazniejsza.
Latwiutko mozna to sprawdzic na przykladzie tychże uzaleznionych. Jedna grupa
leczy sie tylko wiara, inna metodami terapeutycznymi bez sladu wiary, trzecia
jednym i drugim. Nie musze, chyba mowic gdzie wyniki bylyby najlepsze, a gdzie
zdecydoawnie najslabsze. Widzisz szanowna vaciu, z cudami jest zazwyczaj tak, ze
sa po prostu czyms bardzo malo prawdopodobnym statystycznie, ale jednak mogacym
zaistniec. Zgodnie z prawami mechaniki kwantowej kazde zdarzenie w naszym
wszechswiecie ma obliczalna szanse na zaistnienie.
> Sądzisz, że lektura Harry Pottera jest czyś własciwszym w wychowaniu dzieci?
A co złego widzisz w czytaniu przez dzieci Harry'ego Pottera, tym bardziej kiedy
same dzieci chcą to czytać ? Może wolisz by uczyli religii księża-pedofile,
których ujawniono w kościele dziesiątki, a dalsze setki kościół kryje? I
niespecjalne znaczenie ma tu fakt, że jesteś Świadkiem Jehowy.
> Równiez klasyczna literatura piękna nawiązuje do Biblii.
Mialem na mysli powazna literature psychologiczna. Jasne, ze klasyczna
literatura piekna nawiazuje do biblii. Na cale szczescie nie cała.
Temat: boli mnie moja biernosc
witam,
znalazłam dzisiaj to forum błądząc po tym dla uzależnionych.ostatnio często tam
zaglądam próbując coś zrozumieć. spodobało mi się określenie misz-masz bo też
się z takim borykam i może dlatego coś tu z siebie wyrzucę.sama jestem dda
(pijący ojciec), ale chyba nie miałam z tym większych problemów bo mama starała
się zapewnić nam mimo wszystko normalny dom i chyba (w miarę możliwości)udało
jej sie nas przed wieloma zgubnymi skutkami ochronić.w miarę szybko wypuściła
mnie i siostrę z domu do szkoły z internatem i może dzięki temu nasze relacje z
domem rodzinnym są zdrowe.kiedyś może byłam nieśmiała ale nawet nie wiem kiedy
to minęło.jedyne czego jestem świadoma i czego brak czasami odczuwam to tego że
nie wiem jakie to uczucie mieć ojca.no i oczywiście niechęć do mężczyzn, może
dlatego że w całym swoim życiu naprawdę nie spotkałam porządnego normalnego
faceta.wszyscy prędzej czy później odkrywali to co maja pod skórą.no ale pomimo
to jednemu udało się mnie do siebie przekonać.bajka szybko się skończyła a
ideał sięgnął bruku.trochę czasu minęło zanim się zorientowałam że jest
uzależniony tylko że zamiast odejść postawiłam sobie za punkt honoru że go z
tego wyciągnę i tak wpadłam we współuzależnienie. z problemem borykam się juz -
wstyd się przyznać- 8 lat.dość szybko przeszłam terapię dla współuz.z czystego
zainteresowania już dla siebie zgłębiałam literaturę fachową dotyczącą
uzależnień, wspołuz. dda, emocji, szantażu emocjonalnego, analizy transakcyjnej
i całej tej psychologii relacji. nie przeklinam tych lat choć było tragicznie i
otarłam się o najgorsze dno, ale dzięki temu poznałam to wszystko czym jest
człowiek i życie.pomimo że od dawna nie tworzymy już pary to jednak czuję jakąś
niewyłumaczalną więź do tego człowieka i wciąż krąży po mojej orbicie.a on
oprócz alkoholu to dda, zerowe poczucie własnej wartości, przerost ambicji,
pieniądze określają pozycję człowieka (pomomo że z domu tego nie
wyniósł),pesymizm, bezradność, kłamstwa, poniżanie innych, fałszywe poczucie
wstydu itd,itp. świadomy swojej choroby i po kilku próbach leczenia.a to z czym
ja sobie nie daję rady to uczucie żalu.jest mi go tak strasznie żal,że nie
umiem siły tego uczucia opisać i nie wiem dlaczego.
Temat: Mam dosc zycia-POMOCY!!!!
Czesc mlody :) A wlasciwie to jak masz na imie?
Bardzo dobrze rozumiem Twoje problemy, zreszta jak pewnie wiele osob stąd.
Wszystko to ludzkie, choc b. trudne. Piszesz, ze "sam" wyszedles z depresji, a
moze wlasnie trzeba bylo wychodzic z fachową pomoca, wtedy nie doszloby do
obecnego stanu! No, ale czasu nie cofniemy.
To co opisujesz przeżywa wiele ludzi cierpiących na fobię spoleczna. Ja tez to
znam, choc nie w takiej skali. Moja przyjaciolka ma zdiagnozowaną tą fobie, przez
3 lata nie wychodzila z domu - na krok! Teraz po terapii grupowej i leczeniu
indywidualnym jest o niebo lepiej - choc nadal nad tym pracuje. Potrafi zrobic
wiele rzeczy, o ktorych kiedys nawet nie marzyla. Rzeczy (dla innych) prostych -
zakupy (ostatnio nawet w hipermarketach), spotkania towarzyskie, praca itd. TO
JEST MOŻLIWE! Skoro ona, po latach niewychodzenia z domu, moze, to i Ty mozesz.
Co do alkoholu i uzywek to one pewnie jakos pomagaly Ci w zyciu. Ale nie pisz, ze
przez to są obecne problemy, bo to nie tak. Ja tez mialam z tym problemy, bylam
uzalezniona od prochow i klejow, a teraz po latach to wszystko to tylko
wspomnienie.
MOZNA, mozna sobie z tym poradzic. Ludzie zyja z roznymi "bagazami", wielu uczy
sie funkcjonowac w swoich ograniczeniach, a potem sie ich pozbywac. Jestes po
prostu mlodym, b. wrazliwym czlowiekiem, ktory czasem wiecej czuje i ma wiecej
obaw/lękow niz inni. I zazwyczaj tacy 'neurotyczni' ludzie maja b. duzo do
powiedzenia i zrobienia w zyciu, sa b. wartosciowi.
Zdecydowanie polecalabym Ci psychoterapię grupową. Wiem, ze spotkanie z grupa to
Twoj najwiekszy strach, ale to najskuteczniejsza i najszybsza forma leczenia
wszelkich problemow z kontaktami z ludzmi. Sama tak sie leczylam z dużą
skutecznością. Tylko trzeba postawic sptawe jasno - CHCE SIE LECZYC, CHCE ZYC
NORMALNIE I DUZO ZROBIE W TYM KIERUNKU.
Wierze, ze to przeczytasz i staniesz na wysokosci zadania :)
Rumiankowa
Temat: nadzieja
jerzy30 napisał:
> stina12 - 10 czy 15 lat temu trudniej bylo trzezwiec - tak uwazam - mniej
bylo
> osrodkow terapeutycznych, mniesza wiedza, problem byl bardzie srywany. Teraz
> jest to problem powszechny - ludzie bardzo pija czy narkotyzuja sie bo zycie
> nas nie rozpieszcza - jest trudno z praca, trudno z zarobkami - tak wiec sie
te
>
> smutki i trudnosci zapija bo gorzala pozwala o tym zapomniec - no i wpada sie
w
>
> uzaleznienie. Z drugiej strony wiedza o uzaleznieniach jest coraz bardziej
> powszechan i coraz bardziej otwarta - jak on uwaza ze wszystko jest ok to
niech
>
> sobie poczyta te forum - jak zobaczy ze ty wiesz na co on jest uzalezniony i
ze
>
> Ci na nim zalezy to z jednej strony bedzie juz wiedzial ze nie zakombinuje
[no
> wiesz jedno piwko?????????? - to tak dla ochlody - potem drugie i dziesiate]
a
> zdrugiej strony byc moze zacznie to picie ograniczac i cos z soba robic. moze
> zrob mu fotki jak sie uwali - jak wyglada - to dziala czasami piorunujaco -
> pokaz mu jaki jest "silny" i tej jego "wyzwania"i ze sobie daje rade "siam".
W
> kazdym razie trzymam za Ciebie kciuki i w tym sensie tez mam nadzieje jak ty.
Wiedza o alkholizmie wbrew pozorom nie jest tak szeroko dostępna, szeroko
dostępna jest dostępność do alkoholu (szczególnie piwa + nachalna reklama).
Aby zdobyć fachową wiedze trzeba bardzo chcieć. Osoby które piją (towarzysko,
szkodliwie, nałogowo) nie zaprzątają sobie głowy takimi rzeczami jak choroba
alkoholowa. W mniemaniu każdej pijącej osoby alkoholizm to abstrakcyjny problem
dotyczący innych . Przypomnij sobie jak reagowałeś na próby zwrócenia ci uwagi
że być moze masz jakiś problem z alkoholem. Rekcja )zgodnie z mechanizmami
obronnymi) jest tylko jedna- nie widzę najmniejszego problemu.
Znam alkoholoków (pewnie każdy z nas takich zna) którzy doszli juz do
kompletnej degrengolady fizycznej i psychicznej i na najmniejszą sugestię że są
alkoholokami reagują (co jest zrozumiałe ) oburzeniem. Tkwiąc w środku problemu
pijący alkoholik nie jest w stanie obiektywnie ocenić siebie i swojej sytuacji.
Wszystkie rozumne i racjonalne iluminacje przychodzą dopiero na etapie
aktywnego wychodzenia z nałogu - leczenia się.
Temat: tak wygląda zaproszenie na spotkania dda
Ja mysle ze zobowiazuje..
Dla mnie bycie dda jest szansa.. na szczesliwe zycie za ktore ja
sama odpowiadam. Jest szansa na wlasny rozwoj.
Wyobrazam sobie jakby to moglo wygladac bez alkoholu - moi rodzice
nieumiejac radzic sobie ze swoimi emocjami, stosowali by przemoc
psychiczna niszczac we mnie resztki poczucia wartosci i sily, a ja
bym im uwierzyla i zyla takim zyciem z przekonaniem ze nie mam
zadnej wartosci i na nic nie zasluguje. Prawdopodobnie sama
zaczelabym uzywac alkoholu lub innych substancji "pomagajacych
radzic sobie z zyciem".
Ale oni uciekli w alkohol. Wszystkie negatywne emocje wyladowywali
na nas (mam rodzenstwo), deprecjonowali nasza wartosc, krytykowali
wszystko co w zyciu zrobilismy, z drugiej strony caly czas wymagajac
zeby byc doroslym, zajac sie domem i zajac sie nimi. To taki duzy
skrot - trudno opisac slowami to co sie dzialo w domu z problemem
alkoholowym.
Ja poszlam do osrodka uzaleznien na skutek kryzysu.. ale nie mojego.
Przeciez ja nie mialam swojego zycia, zylam ich zyciem. Wiec kryzys
tez byl ich. Poszlam do terapeuty bo nie wiedzialam juz jak im dalej
pomagac, bo pili wiecej mimo obietnic ze beda sie leczyc.
Zostalam na terapii dla siebie.
Gdyby nie ich alkohol nie trafilabym do terapeuty.
Teraz z pomoca terapeuty ucze sie zyc swoim zyciem, mam swiadomosc
tego ze moi rodzice byli chorzy i to co nam mowili wynikalo wlasnie
z tej choroby. Byli takimi rodzicami jakimi potrafili byc.
Ale obecnie za moje zycie ja sama odpowiadam.
Ja odpowiadam za to jak wykonuje swoja prace, za to jakiego partnera
sobie wybieram i jaki zwiazek z nim tworze, za to z jakimi ludzmi
sie spotykam i przede wszystkim za to co mysle o sobie.
Ja tez wybieram jak radzic sobie z problemami w zyciu - czy wybrac
uzywki dajace chwilowa ulge czy np. zobaczyc sie z terapeuta.
Jestem wdzieczna ze dostalam taka szanse.
Temat: Nie rozumiem co ludzie chca od homoseksualistow
> Odróżnij akceptowanie ludzi od akceptowania teg co robią.
> Czy mogę nie akceptować McD, jeśli (hipotetycznie) nauka twierdzi,że to
> niezdrowe? W przeciwnym razie muszę akceptować nadużywanie alkoholu/narkotyków.
Odróżniam, Ty natomiast udajesz ze mnie nie rozumiesz i bawisz się w słówka.
Możesz sobie nie akceptować tego ze ktoś chodzi do McDonalda albo ze jest gejem,
ale nie mozesz z tego powodu tej osoby dyskryminować, a co ważniejsze nie moze
być ona dyskriminowana przez państwo.
Poza tym zauważ ze narkomanie i alkoholicy szkodzą nie tylko sobie, ale to mniej
wazne. Wazniejsze ze fakt szkodliwosci alkoholu i narkotykow jest udowodniona i
nikt nie ma co do niej wątpliwosci, wszystko jedno czy jestes katolikiem czy kim
innym, a szkdliwosc homoseksualizmu nie jest w zaden sposob udowodniona.
> Jak chyba zauważyłaś nie odnosiłem się do dyskryminacji, ale do konkretnego
> twierdzenia, że homo robią sobie 'dobrze'. A więc Ty też odnieś się do tego.
zalezy co miał na myśi przez 'dobrze', jesli dwoje dorosłych ludzi sie kocha i
sa szczesliwi to chyba robią sobie dobrze a nie zle.
> Oczywiście nie. System wartości nie jest tożsamy z prawem.
ciesze sie ze się zgadzamy
> Są różne stopnie uzależnienia. Powiedzmy,że narkoman (albo nie-narkoman)
> w pełni świadomie podejmuje decyzję ,że woli żyć krócej, ale bardziej
> 'odlotowo'. Czy pomoc w spełnieniu tego marzenia jest dobra czy zła?
> Z liberalnego punktu widzenia jest dobra...
owszem, ja osobiscie bym mu tych narkotykow nie dała, ale nie potępiłabym kogoś
kto by dał. Nie wiem niestety co to ma wspólnego z homoseksualistami i och
przeciwnikami.
> Tak sądzę. I od razu uprzedzę - homo MA takie same prawa jak hetero, żaden
> przepis nie dyskryminuje ze względu na orientację.
milion razy rozmawialismy tu o tym ze nie ma, (chociazby zabranianie parad)
poza tym nie chce mi sie powtarzac i nie pamiętam, np wiadomość o stanie chorego
i decyzja o leczeniu, dziedziczenie itp.
Zaraz powiesz ze moga wszystko zrobic tylko muszą podpisac odpowiednie
upowaznienia i druczki - i to wlasni nie jest rowne traktowanie przez prawo.
Temat: Przebudowa osobowosci a terapia
Hahahahaha - najlepsze jest to z krzywdą ;) (mniemam, że pytanie z AA)
1. Człowiek chory na bulimię może jeść normalnie.A nastąpi to wówczas - jak
będzie WYLECZONY !
W czasie choroby i - jak to zwiesz "nawrótu choroby" - jest nadal chory i nadal
będzie jadł nienormalnie.
Dopiero po WYLECZENIU - będzie jadł jak każdy NORMALNY człowiek (vide-
alkoholik) i wtedy nie będzie nazywał się "bulimik" ...
Pierwsze słyszę, żeby bulimików żywiono dożylnie ;)
Tego w historii leczenia nie było ;), anorektyków a i owszem żywiom dożylnie
ale nie bulimików sensu stricte.
2. Kwestia popularności - w żadnym razie do mnie nie przemawia.
Może najpopularniejsza bo najłatwiejsza ?
Unikać "wyzwalacza" i już się jest zdrowym ? (zakładając oczywiście,
że "jakieś" tam terapie się przeszło).
Dla mnie to żadne WYLECZENIE !
Ależ oczywiście - każdy nałóg ma swój "kontekst psychiczny", i każdy odrębną i
specyficzną charakterystykę. Ale mechanizm uzależnienia jest ten sam.
WG tego co mówisz to można wszystkim alkoholikom wszyć w tyłek esperal i są
wyleczeni ???
Po co się tyle z nimi męczyć ? Te terapie ? Czas i pieniądzę tracić ?
Prościej, łatwiej, ekonomiczniej ...
A to już chyba przerabiano, nie ?
Więc o nieunikanie alkoholu tu chodzi, W OGÓLE ...
"W ogromnej większości przypadków jest inaczej" - bo zła była terapia.
Dobra terapia - to taka, kiedy będziesz mógł normalnie pić alkohol.
Jeśli po "wyleczniu" napijesz się i masz tzw."nawrót choroby" (cóż za
sformułowanie) - to wcale nie jesteś wyleczony a TYLKO "zaleczony".
3. Właśnie z punktu widzenia psychiki - obżarstwo/bulimia/alkohol/narkotyki
etc. - są takie same. Są różne z punktu biologii mózgu (np.narkotyki a bulimia).
4. "Czy nie masz na tyle pokory w sobie ..." & "alkoholik moze wszystko ..." -
<hahahaha> piszesz coś o pokorze ?
Chyba jesteś "niepijącym alkoholikiem" a mi piszesz o pokorze ???
5. "Dlaczego to, co uzaleznia jednych, nie dziala na drugich ?
Ano, wlasnie przez to,ze reakcje uzaleznionego na alkohol sa zgola inne, niz
tego, ,ktory pije "normalnie".
=> czegoś tu nie rozumiem, przecież nie byłeś uzależniony od urodzenia.
Jakbyś był wyleczony - to nie masz ŻADNYCH REAKCJI choroby.
6. Jak czytam nie dałeś, ani jednego logicznego wyjaśnienia.
W postach wyżej obiecałam się zamnknąć i więcej nie pisać.
Najwyższa pora - dotrzymać słowa i nie zadawać niewygodnych pytań ani podsuwać
różnych takich wapliwośći ...
Pzdr,
7. Na pocieszenie ;) - jest zdrowie od alkoholizmu, bulimiii etc.... Uwierz.
Temat: Mity i lęki DDA na tema związków
Dlaczego "wyimaginowanego"? Nie ma czegoś takiego jak "współuzależnienie"
NIE MA. To termin wymyślony przez żądnych kasiory terapeutów. Po co drapać mniej szmalu, jak można więcej? Forsy na alkoholowe menty idzie bardzo dużo, chyba 1% od sprzedaży alkoholu. Pijus, na prawdę uzależniony od gorzały jest jeden i zazwyczaj leczyć się nie chce. Ale co im szkodzi wmówić sugestywnej, zastrachanej żonie z syndromem wyuczonej bezradności, że także jest "chora"? On będzie latami "trzeźwieć", ona też i gonić na terapię. Dzieci alkoholika (a taki w pijackim widzie mnoży się bez opamiętania)też można wpuścić w kanał, zmanipulować, wmówić chorobę, uzależnić od oszustów zwanych terapeutami. I w ten sposób pieniążki zostają zagospodarowane, na takie i śmakie "terapie". Nie ważne, że skutek mierny, bo dziedziczony po rodzicu-pijaku zestaw genetyczny pod wpływem gadania się nie zmieni, a chirurgia genetyczna jeszcze w powijakach. Grunt, żeby się interes kęcił. I kręci się jak złoto, co widać choćby po tej grupie dyskusyjnej zmanipulowanych naiwniaczek(faceci są jednak mniej sugestywni) które zwykle cierpią albo na zaburzenia osobowości albo niezrównoważenie emocjonalne. Ale są święcie przekonane o swoim "współuzależnieniu" od wódy :))).
Oczywiście, nie są to moje oryginalne poglądy. Kiedyś miałam zaszczyt odbyć staż u najwybitniejszego polskiego psychoterapeuty, do którego nawet Amerykanie uczyć się przyjeżdżali. Największy procent wyleczeń w Europie. On nie pierdzielił, że cała rodzina jest "współuzależniona" tylko koncentrował się na osobie rzeczywiście uzależnionej. Pierwsze, co robił, to za jego zgodą izolował uzależnionego od rodziny. Nie mówił, że delikwent jest "chory" - mówił, że jest zerem NA WŁASNE ŻYCZENIE i albo skończy z tym raz na zawsze, albo zdechnie pod płotem. Nikt się nad nim nie rozczulał, musiał zapracować na swoje utrzymanie. Nie? To won!
Zalety takiego podejścia? Przede wszystkim WYSOKA SKUTECZNOŚĆ.Uwolnienie rodziny od poczucia winy, wytworzenie w uzależnionym przekonania, że nikt inny tylko on sam jest odpowiedzialny za swoje wybory, niebagatelne oszczędności dla budżetu.
Temat: Sprawa psychoterapeuty Andrzeja S. Oświadczenie...
specjalizacja kliniczna w psychologii i monopole
teraz w psychologii została wprowadzona jednostopniowa, minimum 5 letnia
specjalizacja kliniczna (w teorii) oraz zostało zawieszone przyjmowanie na
specjalizację (w praktyce). nie wyglada to zbyt różowo, bo choć zamysł
jednostopniowej specjalizacji jest świetny, to w praktyce niewykonalny, choćby
dlatego, że pracodawcy musieli by zwalniać psychologa na ok.2 lata staży, a w
tym czasie zatrudnić zastępcę(?) Wymogi i program kształcenia jest zamieszczony
na stronach ptp.
Jednak to co poruszył xyz jest b.ważne - dlaczego tylko jedno stowarzyszenie,
obecnie dosyć skompromitowane, ma mieć patent na certyfikowanie
psychoterapeutów. Albo powinno być tych stowarzyszeń dowolnie dużo, byle tylko
ich certyfikaty gwarantowały kompetencje, albo, certyfikat powinien być
uwarunkowany egzaminem państwowym, przeprowadzonym przez ludzi spoza koterii
lub przez komisję wielokoteryjną. problemem jest to, że do takiego ciała
państwowego weszłyby zapewne te same osoby które psują wizerunek stow.
psychologicznego. załozenia ceryfikacyjne stow. psychologicznego nie są złe,
ale dla praktyki istotne jest kto i jak je realizuje. w Towarzystwie
Psychiatrycznym kryteria certyfikowania psychoterapeutów sa merytoryczne, muszą
oni zademonstrować nagranie swojej sesji terapeutycznej. Sprawa korzyści
finansowych nie jest tak prosta jak pisze xyz, tzn. monopolistyczne organizacje
typu ptp czy PARPA (Polska Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych) nie
czerpią znaczących korzyści z opłat za certfikaty czy składek. Korzyści
finansowe daje zagwarantowanie monopolu. Np twórca PARPy, Jerzy M.,załatwił
sobie w ustawie o wychowaniu w trzeźwości, że alkohololików mogą leczyć tylko
ludzie z certyfikatami terapeuty uzależnień wydanymi przez PARP. żeby taki
dostać trzeba się szkolić w PARP, (organizacji o nienajwyższym potencjale
szkoleniowym)i tam płacić za szkolenie. Potem by aktualizować certyfikat, bez
którego nie można podpisać kontraktu z NFZ, trzeba przejść kolejne szkolenia w
terapii...w PARP, i znów za nie płacić. Oprócz tego trzeba nie ujawniać
myślenia rozbieżnego z ulubionymi doktrynami J.M. chyba, ze komuś certyfikat
niemiły. Merytoryczne kwestie nie mają w tym szkoleniu przesadnego znaczenia.
Dodatkowo, organizacja ta dostaje tzw. kapslowe, czyli im wiecej alkoholu się
sprzedaje, tym lepiej prosperuje. To trochę tak, jakby sędzia dostawał procent
od paserów. A w stow. psychologicznym grupa trzymajaca władze dąży do
analogicznego monopolu. grupie trzymającej władzę chodzi o to by zmonopolizować
ośrodki szkolące terapeutów. nazywa sie to akredytacją. można sprawdzić na
stronie ptp jakie ośrodki tę akredytację mają i kto nimi kieruje.
Temat: izba przyjec w pierwszy dzien swiat
Odbiegliśmy od zasadniczego tematu. Szkolenia - tak, jak najbardziej, ale
niekoniecznie li tylko po to, aby formalności stało się zadość. Bo to jest
zupełnie bez sensu.
Widziałam pediatrę, który nie bardzo potrafił posługiwać sie laryngoskopem, ale
znakomicie sprawdzał się w dawnej Poradni D.
Pracując w Pogotowiu Ratunkowym widziałam wspanialych "pogotowiarzy" ( lekarzy,
którzy bardzo dawno ukończyli studia, nie mieli nawet specjalizacji i felczerów-
był kiedyś taki zawód). Doskonale nadawali się do PR, za to mieliby kłopoty
gdzie indziej.
A uzależnieni.... cóż nikt nie odmawia im leczenia, ale istota ich choroby
polega na czymś trochę innym niz chorób, z którymi zwykle styka się internista,
chirurg czy anestezjolog.
Możemy prowadzić długie dyskusje dlaczego Pan A uzależni sie od alkoholu, a Pan
B - nie. Dlaczego podobnie jest z narkotykami czy lekami psychotropowymi.
Jednak nie o to tu chodzi. Każdy uzależniony MUSI odczuć na własnej skórze
skutki swojego nałogu, nie może być chroniony przez otoczenie. W naszym
przypadku stwarzanie pijanemu czy naćpanemu osobnikowi konfortowych warunków
odtruwania czy trzeźwienia tylko utwierdza go w przekoanniu, że jakoś to będzie.
Kroplówka, czyste łóżko,pełna obsługa pielęgniarska - czego więcej trzeba?
Jeden z kolegów-chirurgów miał kiedyś pacjenta z zespołem odstawienia. A
ponieważ warunki są takie a nie inne kłopot z chorym spadł na kolegę. Jedynym
wyjściem było podanie mu małej ilości alkoholu. I wiecie co zrobił kolega? Udał
się do pokoju w poszukiwaniu flaszki ( wiadomo, że tym towarem chorzy i ich
rodziny chętnie nas obdarowują). Nalał nieco bursztynowego płynu do szklanki i
dał delikwentowi. Poskutkowało i był spokój. Facet nie tylko miał wszystko co
potrzeba do otrzeźwienia, ale nawet darmowego klina! Tylko czy o to chodzi?
P.S. Sama, mówiąc uczciwie, nie wiem co zrobiłabym na miejscu kolegi. Delirka w
nocy przy zawalonym oddziale- trudna sprawa!
Temat: alkohol
smutaska3 napisała:
> roznica miezy depresja a alkoholizmem???
> alkoholik nie ma remisji!!!
co to jest remisja? (powrot choroby?)
> leczy sie dopiero spadnie na same dno i wsyztko straci!!
> tylko czesc alkoholikow i depresantow (umiera szybka smiercia -
> zapicie,samobojstwo)//a alkoholik wyniszcza swoj orgaznizm//
>
> co do mniejszej ilosci problemow...radze wiecej poczyatc o alkoholizmie...
ja teraz mam dziesiatki skomplikowanych problemow, niektore ciagna sie od
dziecinstwa. jak bede tylko pil i wszystko strace problemy sie zredukuja i
splaszcza. beda sie sprowadzaly do przezycia kolejnego dnia i na cala reszte
bede mial juz zlew. to mi odpowiada.
>
> powiem szczerze ,ja bym wolala miec w domu chorego na depresje niz alkoholika..
>
> hmmm..polecam forum uzaleznienia,bo moze to juz nie jest kwestia wyboru...
> //nie dawno pisalam prace o uzaleznieniach od alkoholu...i wysluchalam kilku
> referatow..wiec naprawde...it 's not funny//
>
> mi sie wydaje ze otoczenie ma wiecje problemow z takim czlowiekiem..
alkoholik (jak nie jest mezem) stacza sie samotnie a potem umiera (raczej
szybciej niz pozniej), a czlowiek z depresja ma nawroty choroby, czesto
niezauwazona dla innych choroba, stara sie, zeni sie, problemy rodzinne, cala
rodzina potem cierpi itd. sklonnosci depresyjne przechodza na nastepne pokolenie
itd. po co to? to psuje spoleczenstwo. nie ma cos sie oszukiwac. jak ktos ma za
mlodu depresji to lepiej siegnac po alkohol i stoczyc sie, zostac bezdomnym,
mieszkac po dworcach i w prztulkach. mi takie cos odpowiada. na razie musze pare
lat pozorow trzymac, poki rodzice zyja. jak odejda to poczuje sie wolny i pojde
na calosc z alkoholem.
smuutny
Temat: Czego sie spodziewac?
Jestem już po jednej wizycie konsultacyjnej u psychologa.
Musze powiedziec, że po tym co naczytałam się na tym forum, nie spodziewałam się ze tak dobrze pójdzie. Bałam się jak diabli. Poszłam "najezona", na "dystans", nastawiona na obronę i na spotkanie z psycholiem-finasistą.
Myśle ze trafiłam na psycholog z powołania. Ale czas oczywiście pokaze.
Z góry zaznaczam, ze pierwsza wizyta konsultacyjna była bezpłatna.
Kolejna, na której ustalimy rodzaj terapii, zresztą tez.
Od psycholog wyczuwało się duże zainteresowanie, ciepło i empatie.
Opowiadałam, ona notowała, zadawała pytania.
Nie było zegara w pokoju w którym rozmawiałyśmy.
Pokój był bardzo przyjemny i "przyjazny" dla pacjenta.
Pani psycholog niewiele chciała o mnie powiedzieć.Oni tam pracuja w zespole i konsulują swoje "przypadki" i wspolnie ustalaja jakąs strategię pomocy dla pacjenta. Ale same jej pytania pozwoliły mi ułozyć sobie pewną prawde o mnie, której pewnie podświadomie nie chciałam znać.
Wiem, że na pewno wykluczyła u mnie depresję. - owszem mam objawy wskazujące na depresję, ale nie mam mysli katastoficznych, samobójczych itd. Nie nadaję sie do leczenia farmakologicznego.
Stierdziła generalnie to o czym mówiła 100krotka - kryzys organizmu spowodowany
przepracowaniem, zbyt duzymi oczekiwaniami od siebie, brakiem "taryfy ulgowaej" w stosunku do siebie.
Podejrzewałam, ze ma to zwiazek z moim ojcem i jego zachowaniem wobec mnie w dziecinstwie.
Jego juz teraz nie ma w moim zyciu, ale teraz to ja traktuje siebie tak jak on mnie wczesniej traktował.
Wiem, ze ona uważa ze on znecał sie nade mną psychicznie. Nie powiedziała tego wprost, ale dało się to wyczuć w pytaniach, które zadawała.
Ja sama długo nie chciałam przyjąc tego do wiadomości, ale mysle ze bede musiała to zaakceptowac.
Mylse ze pani psycholog bardzo zdziwiła się, że nie jestem uzależniona od leków czy alkoholu. wspomniałam o necie i ona bedzie chciała to zbadac.
to tyle. Mysle ze jestem na dobrej drodze. chce jeszcze spotkać sie z filipem, ale to w nastepnym tygodniu.
aha. byłam tam z mezem, co było dla mnie dodatkowym stresem, bo bałam sie jak on to przyjmie.
Ale mysle ze przyjął to znacznie lepiej, niz sam sie spodziewał.
Pewnie zakładał, ze spotka tam zawiązanych w kaftany bezpieczenstwa wariatów udających zarówki. :) niestety wciąz społeczenstwo postrzega ludzi z problemami psychicznymi. Wiem, bo sama kiedyś tak myslałam.
Ale czekając na mnie w recepcji w tym osrodku widział wiele młodych ludzi, zadbanych, dziewczyny gustownie ubrane i umalowane.... Wszyscy wyglądali jakby wszystko było ok:) tacy zwykli ludzie z przystanku autobusowego, sklepu, uczelni, knajpy.....
Mysle ze zmieniło to troche jego swiatopogląd na wiele rzeczy.
Temat: Mój chłopak sam poszedł do AA-jak go wspierać?
Cześć !
Mam 29 lat i jestem trzeżwy od 1994 roku kiedy trafiłem do AA.
Przepiłem wcześniej siedem lat ,zaliczając po drodze między innymi delirium a
na koniec padłem na łóżko i tak leżałem dwa tygodnie.Kiedy trafiłem do poradni
to można śmiało powiedzieć że byłem cieniem człowieka.Kiedy usłyszałem że muszę
skończyć z piciem na zawsze to pomyślałem że lepiej już umrzeć bo tak kochałem
alkohol.Dwa lata potrzebowałem aby odzyskać równowagę psychiczną,setki spotkań
w AA,terapie grupowe ,indywidualne....walczyłem.Powiem Ci że tysiąc razy
myślałem że nie dam rady ale wierzyłem,często juz sam nie wiedząc w co.
AA jest wspaniałe-ludzie anioły ,bez których może nie dałbym rady.Bardzo ważna
była terapia grupowa i indywidualny kontakt z terapeutą-alkoholikiem.Dzisiaj
już nie myślę o alkoholu.mogę powiedzieć że jest mi obojętny.Twój chłopak jest
w bardzo trudnej sytuacji i masz szansę byc może ocalić tego człowieka.Jego
sprawy prywatne ,stare romanse itd ,dziś nie są ważne,ponieważ to jest gra o
jego życie.Musisz dowiedzieć się jak pomóc ,najlepiej znajdż grupę AA dla osób
współuzależnionych,a takze możesz zdobyć literaturę na ten temat.Dla swojego
chłopaka bądź po prostu ciepła ,pokaż mu że jest ważny a ON niech poczuje te
ciepło.Przed Tobą wielkie zadanie ,możesz Go zostawic ,ale jeżeli zostaniesz i
wygracie, to gwarantuję Ci że będzie wspaniale bo Twój chłopak zrozumie wtedy
jak wspaniałą Jesteś osobą.Jeżeli chodzi o wpadki to nie ma reguły,ja nie
miałem żadnej.Wpadka nie oznacza końca a czasami niektórzy jej potrzebują żeby
zrozumieć że picie kontrolowane nie istnieje.Co do palenia to na razie niech
nie rzuca ponieważ stres związany z tym ,może spowodować napicie się.Najlepiej
odczekać przynajmniej rok.Alkoholizm jak wiadomo jest smiertelny i nigdy nie
jest lepiej ,zawsze alkoholik kontynuujacy picie upada coraz niżej.Picie w
pracy jest problemem ,gdybyśmy mieszkali gdzie inndziej to radziłbym zmienić
robote ale realia są inne i może być problem.Alkoholicy których kolega
przestaje pić są bardzo często żli i wręcz próbuja zmusić kolegę do
picia ,robiąc zakłady,smieją się mówiąc że tak się nie da życ itd(to jest po
prostu zazdrość, bo też by chcieli, ale nie potrafia).Jeżeli chodzi o depresje
po odstawieniu to dobrze łagodzą ją nowoczesne środki antydepresyjne które może
zapisać psychiatra (musi znac temat żeby chłopaka nie wpakować w uzależnienie
lekami)
Kończąc ,życzę Tobie a przede wszystkim Twojemu chłopakowi Powodzenia w
leczeniu i wiecznej trzeźwości bo jest wspaniała!!!!!
Temat: prawa rodzicielskie.
Witam,
Jako osoba niepelnoletnia i uzalezniona w pewien sposob od rodzicow
jest Pani w dosc trudnej sytuacji. Rozumiem, ze gdy sie ma niecale
18 lat ciezko zaplanowac, jak zadbac o siebie i wyniesc sie z domu.
Przede wszystkim jak zwykle i kazdej osobie na tym forum proponuje
kontakt w realu z instytucja pomocowa. Rozmowa z zywymi osobami to
kompletnie inna jakosc niz czytanie postow i poziom wsparcia jaki
mozna w ten sposob uzyskac jest o wiele wyzszy. Pani moze z taka
instytucja skontaktowac sie samodzielnie nawet nie majac jeszcze
ukonczonych 18 lat. Moze tez Pani probowac namowic mame do tego.
Jesli to jednak sie nie uda (a moze sie nie udac) probowalbym
samodzielnie.
W Warszawie samodzielnie od 16 roku zycia moze sie Pani zglosic na
przyklad do Poradni Psychoterapii Przeciwdzialania Przemocy w
Rodzinie przy Belgijskiej 4 tel. 845 12 12. Inne osrodki pomocowe,
na przyklad Niebieska Linia www.niebieskalinia.pl takze moga
Pania przyjac juz w tym wieku. Mozna skorzystac tam z nieodplatnej
porady prawnej, w wyniku czego moze Pani na przyklad zwrocic sie do
sadu rodzinnego o zgode na umieszczenie w hostelu mlodziezowym. Tego
rodzaju hostel na przyklad w Warszawie prowadzi fundacja Aslan, Moze
tez Pani zwrocic sie przy pomocy prawnika z instytucji pomocowej do
Panstwowej Agencji Rozwiazywania Problemow Alkoholowych, by wszczac
postepowanie zmierzajace do przymusowego umieszczenia ojca w
leczeniu zamknietym. Moze tez Pani zglosic sie na policje i zlozyc
doniesienie o znecaniu sie nad rodzina. Dzialania ojca sa karalne z
artykulu 207 kodeksu karnego. Wezwanie policji moze Pani
przeprowadzic samodzielnie i nawet jesli nie ma Pani jeszcze 18 lat
oni musza zareagowac na wezwanie, zalozyc Niebieska Karte, zatrzymac
sprawce itd.
Jesli zwroci sie Pani do sadu rodzinnego, sad moze wnioskowac o
odebranie ojcu praw rodzicielskich i na przyklad o czasowe
umieszczenie Pani w jakiejs rodzinie zastepczej. Jest wiele
mozliwosci. Najlepiej zaczac od kontaktu z instytucja pomocowa w
realu. Polecam te strone do przejrzenia na poczatek:
www.przemocdomowa.pl/?p=p_17&sName=gdzie-szukac-pomocy-w-
polsce
Bardzo prosze o informowanie forum na biezaco o postepach Pani
dzialan i ewentualnie o trudnosciach. Jesli gdzies sie Pani zglosi i
pomocy nie otrzyma z uwagi na wiek, prosze pisac bedziemy szukac
innych mozliwosci.
Temat: Fibromialgia,borelioza,drozdzyca czy.....??
Fibromialgia,borelioza,drozdzyca czy.....??
Witam wszystkich i jak mi sie zdaje bede pierwszym mezczyzna na tym forum czy
jest jeszcze jakis ??
Na razie jeszcze nie zdiagnozowano u mnie fibromialgi ale wszystko ku temu
zmierza badano mnie na reumatyzm,miesnie,brano plyn z kregoslupa i wszedzie na
razie nic nie wychodzi jak mi sie rowniez wydaje cos mi lekarz mowil o
boreliozie ze tez negatywny (chyba z badan krwi).
Mniejsza o to zmagam sie juz z bolami od okolo 8-9 lat ale dopiero od
ostatnich 2 lat nasily sie na tyle ze nie bola juz tylko plecy ale i
stawy,miesnie kosci itp.
Procz tego mam zespol niespokojnych nog,trudnosci z koncentracja,czasami
klopoty z pamiecia,znajdywaniem pewnych slow itp.
Sytuacja nie do pozazdroszcenia tym bardziej ze za 4 tyg. mam slub a i dziecko
w drodze ktore ma przyjsc we wrzesniu na swiat.
Moja przyszla zona jest bardzo zmartwiona tym wszystkim i samy nie wiemy jak
dalej na razie jako tako funkcjonuje tzn. pon i wtorek szkola sroda czw piatek
sobota praca.
Mam 35 lat uprawialem zawsze duzo sportu chodzilem nawet do szkoly sportowej i
wedlug lekarzy jestem "zdrowy jak byk".
By uzupelnic krotka charakterystyke mojej choroby dodam ze bylem uzalezniony
od lekow,alkoholu i czesciowo narkotykow ale wyszlem juz z tego od prawie 5
lat jestem bez,chorowalem tez na depresje i dosc dlugo bylem z diagnoza ze mam
bole psychosomatyczne.
Obecnie jednak psychicznie jest mi dobrze zero depresji itp. psychosomatyka
odpada wiec pozostaje fibromialgia itp.
Co dalej sam nie wiem poczytalem juz troche o tej boreliozie i innych
koinfekcjach i drozdzycy i sam nie wiem co o tym sadzic.
Znacie adresy jakichs lekarzy w woj. slaskim ?? Ktorzy specjalizuja sie w
leczeniu wyzej wymienionych chorob lub przynajmniej sa na tyle dociekliwi ze
probuja szukac a nie wystawiaja diagnoze "fibromialgia" czyli po prostu "nie
wiem".
Mieszkam w Niemczech mam 35 lat-Pozdrawiam wszystkich chorych i pamietajcie
nadzieja umiera ostatnia !!!!!
Temat: Rzuciłem picie
Jeżeli Twój mąż wszywa esperal, to znaczy iż ma porządny problem z alkoholem. I
jak znam życie to Ty parłaś do tego, aby coś zrobił ze swoim piciem...i dobrze.
Wybraliście drogę zaszywania, a to działa na zasadzie straszaka. Boi się wypić,
bo mu się coś stanie...ale gdyby wyczuł, że może wypić (a taka ewentualność
jest możliwa), bez skutków ubocznych mając wszywkę – to Twoje staranie legnie w
gruzach. To będzie klęska i gorycz porażki nie do zniesienia. Może to odmienić
diametralnie wasze życie.
Dzisiejsza medycyna zajmująca się uzależnieniami (od alkoholu) odchodzi od
stosowania wszywek. Nie ma gwarancji, że chory wytrzyma roczny okres
abstynencji. Po zapiciu może nastąpić zejście śmiertelne, i kto ponosi za to
odpowiedzialność???
Lekarze nie chcą jej brać na swoje barki i zdarza się robienie wszywki ze
zwykłą witaminą w pośladku. Psychologiczne działanie takiej wszywki jest takie
same, a nie ma odpowiedzialności. Po wypiciu po prostu nic się nie dzieje.
Chory to zauważa i cała historia z „esperalem” idzie na marne. Rodzą się
natomiast inne poważne komplikacje, ale to już nie jest sprawa lekarza.
Tyle gwoli wyjaśnienia...Ja nie jestem z Warszawy i nie znam tamtych warunków
leczenia. Zazwyczaj taki ośrodek znajduje przy każdym szpitalu psychiatrycznym,
czy w Przychodni Zdrowia Psychicznego. Nie ma sensu szukania niezwykle drogich
klinik prywatnych ( które leczą na tym samym poziomie) i bezsensownie wyrzucać
kasę. Powód jest jeden, po prostu powodzenie terapii zależy w 90% od samego
pacjenta. Od jego uczciwości wobec siebie, od pracy nad sobą i nade wszystko od
chęci nie picia.
Dla żon osób uzależnionych są prowadzone osobne zajęcia – równoległe. I to jest
bardzo dobry pomysł, ponieważ ślady picia są przenoszone również na osobę
bliską. Jednak nie można uczestniczyć w terapii męża. Powodzenia....
Temat: Narkotyki
> Twarde - sprawa oczywista
No wlasnie. Czy aby na pewno?
(teraz Ctrl+V jednego z moich starych postow - z gory sorry)
Pomimo rosnacych wydatkow na walke z narkotykami, rosnaca przemoc z tym zwiazana
a takze liczba ofiar poniesiona w tej wojnie, ilosc narkotykow na ulicach sie
zwieksza a ich cena spada.
Po drugie, narkotyki glownie zabijaja z dwoch powodow:
a) powiklania i zakazenia zwiazane z domieszkami w nich zawartymi (dodawanymi
przez dealerow w celu zwiekszenia ich objetosci i tym samym zysku)
b) przedawkowaniami spowodowanymi przez zbyt mala domieszke sybstancji
obojetnych do czystego narkotyku (glownie przez "nieprofesjonalnych" dealerow)
Po trzecie, tzw. twarde narkotyki w czystej postaci nie szkodza. Po I i II WS
pewna czesc populacji brala morfine od ktorej uzaleznili sie w czasie leczenia
ran odniesionych w bitwach. Wielu pisarzy swoje najwieksze dziela tworzylo bedac
"legalnymi narkomanami". Rowniez dzisiaj istnieja tacy ludzie, ktorym do walki
np. z bolem aplikuje sie narkotyki. W przeciwienstwie do spozywania alkoholu,
tacy ludzie prowadza normalne zycie - moga pracowac czy prowadzic samochod
bedac na haju. Jedynym efektem ubocznym jest silne uzaleznienie.
Biorac to wszystko pod uwage, gdyby rzad kontrolowal uprawy konopi i dostarczal
narkotyk w czystej postaci i za darmo ludziom uzaleznionym stopniowo redukujac
dawke, dalsza wojna z handlem narkotykami i narkomania nie bylaby juz potrzebna.
Cena tzw. twardych narkotykow spadlaby ponizej oplacalnosci ich uprawy i
przemytu (marihuana bylaby dostepna tak jak tyton czy alkohol). Nie byloby
problemow z przestepczoscia zwiazana z uzaleznieniem, poniewaz narkomani nie
musieliby krasc zeby zdobyc narkotyk (oczywiscie rownorzednie potrzebny
bylby program pomocy psychologicznej, ktory likwidowalby problem ktory sklonil
delikwenta do siegniecia po twarde narkotyki i pozwalalby odnalezc sie w zyciu
po uzaleznieniu).
Temat: Czy jestem już uzależniona (y)???
Wiadomo, że sieć niebezpiecznie wciąga.
Od stycznia w Krakowskim Centrum Terapii Uzależnień realizowany jest program
pomocy dla osób uzależnionych od Internetu. Do tej pory z pomocy specjalistów
skorzystało 20 osób.
Terapeuci z KCTU zainteresowali się problemem leczenia uzależnień od Internetu
po tym, jak na łamach "Dziennika", w maju ubiegłego roku, opisaliśmy problem 34-
letniej dziś mieszkanki Krakowa.
Aleksandra L. samotnie wychowywała czworo dzieci (w wieku od 5 do 13 lat) do
czasu, kiedy sąd uznał, że nie jest w stanie nadal się nimi zajmować. Cała
czwórka trafiła do placówki opiekuńczo-wychowawczej, w której przebywa do dziś.
Powodem tej decyzji było uzależnienie ich matki od Internetu.
Sąd zalecił Aleksandrze L. terapię, jednak wówczas żadna placówka w Małopolsce
nie była w stanie jej pomóc. Dopiero pół roku później powstał pierwszy w
Krakowie program leczenia uzależnienia od Internetu. Mimo to Aleksandra L. nie
skorzystała z możliwości terapii. - Jest obecnie w głębokiej depresji, a dzieci
czekają na umieszczenie w rodzinie zastępczej, gdyż matka nie może zapewnić im
odpowiednich warunków - mówi Małgorzata Sulikowska z krakowskiej fundacji
Pomocy Rodzinie w Wychowaniu "Dom dla Dziecka", która opiekuje się rodziną L.
- Do rozszerzenia naszej oferty skłoniła nas jednak nie tylko historia pani L.
Trafiały do nas również inne osoby z podobnymi problemami - mówi Serafin
Olczak, psycholog z KCTU.
20 osób - to niewiele, zważywszy na fakt, że - jak wynika z badań - 10 proc.
użytkowników Internetu na całym świecie jest uzależnionych od tego medium.
- Ludzie zwykle zaprzeczają, że Internet jest dla nich problemem. Do nas
zgłaszają się głównie zaniepokojeni rodzice dzieci, które zbyt dużo czasu
spędzają przed komputerem - podkreśla psycholog.
Jednak to, jak dużo czasu dzieci czy dorośli spędzają w wirtualnej przestrzeni
nie powinno być, zdaniem psychologa, powodem do nadmiernego niepokoju. Problem
pojawia się wówczas, gdy dziecko nie przestrzega wcześniej ustalonych przez
rodziców granic i korzysta z Internetu dłużej niż powinno. - To samo dotyczy
osób dorosłych. Jeśli ktoś mówi "włączę komputer tylko na chwilę, aby sprawdzić
pocztę", a potem siedzi przed monitorem kilka godzin, wówczas jest to
niepokojące - mówi Serafin Olczak.
- O niebezpieczeństwie można mówić też wówczas, gdy Internet jest źródłem
dostarczania emocji lub ich odreagowywania - dodaje psycholog. - Spotkałem się
z przypadkiem dziecka, które uciekało w wirtualny świat przed przemocą w
rodzinie.
Osoby uzależnione od Internetu rujnują swoje zdrowie lub, tak jak Aleksandra
L., życie rodzinne. - Nie potrafią funkcjonować bez Internetu czy gier
komputerowych, przez co zaniedbują pracę lub szkołę, a po nieprzespanych nocach
spędzonych przed monitorem piją zbyt dużo kawy lub sięgają po inne środki
pobudzające - ostrzega psycholog.
Terapia polega m.in. na uczeniu ich kontrolowania swoich zachowań oraz czasu
spędzanego przed monitorem. Terapeuci nie zalecają przy tym całkowitej
abstynencji, tak jak ma to miejsce w przypadku uzależnienia od alkoholu. - Taka
osoba musi jednak wystrzegać się tego, co najbardziej ją w sieci pociąga, np.
gier lub komunikatorów internetowych - mówi Serafin Olczak.
Leczenie uzależnienia od Internetu trwa zwykle 3-4 miesiące. W KCTU terapia
jest bezpłatna. Wszystkie koszty pokrywa Urząd Miasta Krakowa. (ANKO)
Kurde leczmy się!
Temat: Czy jestem już uzależniona (y)???
Czy jestem już uzależniona (y)???
Uzależnienie od Internetu
w wielu krajach jest dziś takim samym problemem społecznym jak alkoholizm czy
zażywanie narkotyków. Agencje prasowe niedawno podały, że "pewna liczba"
fińskich poborowych została zwolniona z obowiązku służby wojskowej właśnie z
powodu uzależnienia od tego medium. Tamtejsi lekarze uznali, że niektórzy
młodzi mężczyźni tak bardzo tęsknili za swymi komputerami, że nie mogliby
podołać trudom obowiązkowej półrocznej służby.
Dlaczego Internet tak silnie uzależnia? Według specjalistów mechanizm jest
podobny jak w przypadku alkoholu czy narkotyków. Łatwo uzależnić się od
czegoś, co daje iluzję lepszego świata, jest odskocznią od codziennych
problemów. Warunek ten dobrze spełnia wirtualna rzeczywistość. Przedsionkiem
do niej są np. gry komputerowe lub sieciowe pogawędki. Niebezpieczne w tym
uzależnieniu jest to, że ulegają mu ludzie młodzi, często uczniowie i
studenci, którzy z reguły nie mają jeszcze wykształconych mechanizmów
obronnych wobec mediów i dystansu do nowinek technicznych. Uzależnienie się
od Internetu przejawia się w coraz częstszym łączeniu się z nim, spędzaniu w
sieci coraz więcej czasu. Przejawia się również w obsesyjnym myśleniu, a
nawet w snach o tym, co może zdarzyć się w Internecie. Wszystko inne - praca,
szkoła, dom, rodzina - przestaje być ważne.
Osoba uzależniona pragnie czasem ograniczyć korzystanie z Internetu, ale nie
ma do tego wystarczająco silnej woli. Kiedy jest poza siecią, odczuwa podobne
objawy abstynencji jak alkoholik. I podobnie jak alkoholicy czy narkomani
lekceważą zagrożenia, jakie może przynieść im uzależnienie, tak nałogowcy
internetowi minimalizują problem, z jakim mają do czynienia.
- Trudno powiedzieć, jak wielki jest to już problem w Polsce, bo nikt go
dotychczas nie badał. Nie wiem też, czy jest gdzieś w kraju ośrodek, który
leczyłby takie uzależnienia bezpłatnie, na pewno nie ma go w Krakowie.
Kontakty człowieka z maszyną, udział komputerów i Internetu będzie się w
naszym życiu zwiększał, a wraz z nim rośnie też groźba uzależnienia z nimi
związanego. Ten problem staje się coraz bardziej widoczny i coraz więcej osób
jest zainteresowanych podjęciem terapii. Najczęściej dzwonią do nas rodzice,
zaniepokojeni tym, że dziecko spędza przy komputerze coraz więcej godzin i
poza Internetem nic dla niego nie istnieje. Dzwonią też osoby, które Internet
potraktowały jak ucieczkę od innego nałogu i wpadły w kolejną pułapkę.
Niestety, w tej chwili nie możemy im pomóc - mówi Serafin Olczak, terapeuta
KCLU.
Szansa, że w najbliższym czasie to się zmieni, jest raczej niewielka. Tak
przynajmniej wynika z reakcji Ewy Sadowskiej, rzeczniczki krakowskiego
oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia, na pytanie o możliwość finansowania
leczenia uzależnień od Internetu. - To oczywiście żart? - upewnia się, a po
chwili przyznaje, że pierwszy raz słyszy o tej chorobie. - W katalogu
świadczeń takie schorzenie - jako wymagające terapii - po prostu nie
istnieje - mówi.
Nei co powiycie, he? Tak bez bicio trza sie przyznać, ze tak? Fto
jesce? Bedzie mi raźniyj, wpisywać sie tu na ochotnika, hehe...
Telo. Pozdr.
Temat: PIJĘ!!
Gość portalu: taka_jedna napisał(a):
> Gość portalu: pijak napisał(a):
> >
> >
> > Ja tez jestem na prochach na uspokojenie i to dosc silnych,
> > bo mam dosc zaawansowana nerwice lekowa;tzn. nie moge prowwdzic
> > np. auta na autostradach o duzym ruchu i wogole syf na calego;
> > A przytym wale alkohol; ktos mi kiedys powiedzial zebym tak
> > nie robil (a robie to juz ponad 10 lat ) bo mnie szlag trafi,
> > albo dostane jakies depresji itp.
> > Ostatnie 2 lata sa jakby inne, tzn wystepuje wyrazne pogorszenie,
> > czestrzes picie,prawie codzienne, wzorst zazywanych dawek lekow;
> > poza tym rozne ine jak osalbienie widzenia, oszolomienia, lub
> > nawet pewne fobie, o ktorych nie bede mowil bo sa smieszne dla
> > tych co i nie maja ale ja jestem caly mokry od potu i serce mi wali
> > jak mlot, a w oczach robi sie ciemno.
> > Ale nie moge przestac pic!
> > A zatem juz teraz mam to wszystko w nosie;
> > Albo sie zmieni albo zejde, ale nie tak latwo chyba to nastepuje;
> > Najbardziej boje sie jakies choroby psychicznej i brak kotroli
> > nad saba , leki sa czasami tak bolesne i poczucie winy tak ogromne
> > ze mam niedobre mysli; Coz Bog dal i on moze zabrac;
> > Wierze, ze sie cos stanie moze a jak nie to co za roznica,
> > dzis czy za 20?
> >
> > pzdrowienia, :)
> >
> Ech, pijaku. Nie rezygnuj siebie. Z tego, co piszesz wynika, ze faktycznie
> dązysz do samozagłady. Jak powiedziałam, uzależnienie krzyzowe -
prochy+alkohol
>
> jest trudną chorobą do leczenia, ale mozna to leczyć i osiągac sukces.
Przykład
>
> - ja. Nie wiem czy Twoja postawa to skutek podejmowanych bez powodzenia prób
> leczenia czy też tak naprawdę brak chęci do wyjscia z uzależnienia.
> Jeśli łykasz takie porcje leków, to jasne, ze organizm stopniowo przyzwyczaja
> się do nich i żąda większych dawek. Ja potrafiłam zeżreć w krótkim czasie
> listek z piątkami relanium i prawie nie odczuwac sennności.Nerwice czy fobie
> leczy się głownie terapią, a leki stosuje jedynie wspomagająco pilnie przy
tym
> obserwując pacjenta, by się nie uzaleznił.Co do alkoholizmu, to on, jak
> narkomania jest, mówiłam już to, ale powtórzę : choroba nieuleczalna i
> śmiertelna. oznacza to, ze nawet pod odstawieniu alkoholu czy prochów zawsze
> pozostaniesz osobą uzależnioną czyli taką, ktora , gdy sięgnie po owe środki
> znów moze wpasć w smiertelena koło. Bo ta choroba nieleczona kończy się
> śmiercią. Wszystkie objawy o których piszesz,też miewałam - choc mój czas
> łączenia prochów z alkoholem nie trwał tak długo, jak u Ciebie.
> Nie niszcz się. Naprawdę szkoda. Daj sobie szansę i zwróć sie o pomoc do
> specjalistów. Ale, by się udało, musisz chciec. Zobaczysz jak szybko można
> dojrzeć, ze świat bez uzależniaczy jest o wiele lepszy. Bez tych świństw
jesteś
>
> wolny. Z nimi - jestes ich niewolnikiem i od nich tak naprawdę wszystko, co
> robisz.
> (Nie myśl, ze sie mądruję. To o czym gadam poznałam naprawdę dobrze osobiście)
> Serdecznie pozdrawiam.
> alice
Dziekuje Alice (jestes moze z krainy czarow?).
Ale ja nie chce walczyc z tym, uwazam ze co ma byc to bedzie;
ja wierze w przeznaczenie, i nie mam ochoty sie mu sprzeciwiac.
Zostalem postawiony w takiej sytuacji (wczesniej bylem postawiony
w innej zupelnie), to mysle ze to cos znaczy.
Ale mysle ze Ktos tym kieruje i wie co robi.
(biorac pod uwage moje dawne zycie).
A te wszystkie jakies poradnie to o pupe rozbic ze tak powiem.
A zatem, to nie ja sie niszcze, ale niszczy mnie cos, po to
byc moze by potem bylo inaczej!
Dlatego, nie bede z tym walczyc bo to syzyfowa praca.
Kiedys bylem uzalezniony tez od innej rzeczy, i walczylem z tym,
bez skutku; a teraz nie mam zadnych problemow z tym; odeszlo i tak
jakby nigdy nie bylo; ale wybacz ze nie powiem co to bylo, bo to
w koncu moje osobiste zycie.
dziekuje za porady.
pozdrowienia serdeczne, :)
Temat: PIJĘ!!
Gość portalu: pijak napisał(a):
>
>
> Ja tez jestem na prochach na uspokojenie i to dosc silnych,
> bo mam dosc zaawansowana nerwice lekowa;tzn. nie moge prowwdzic
> np. auta na autostradach o duzym ruchu i wogole syf na calego;
> A przytym wale alkohol; ktos mi kiedys powiedzial zebym tak
> nie robil (a robie to juz ponad 10 lat ) bo mnie szlag trafi,
> albo dostane jakies depresji itp.
> Ostatnie 2 lata sa jakby inne, tzn wystepuje wyrazne pogorszenie,
> czestrzes picie,prawie codzienne, wzorst zazywanych dawek lekow;
> poza tym rozne ine jak osalbienie widzenia, oszolomienia, lub
> nawet pewne fobie, o ktorych nie bede mowil bo sa smieszne dla
> tych co i nie maja ale ja jestem caly mokry od potu i serce mi wali
> jak mlot, a w oczach robi sie ciemno.
> Ale nie moge przestac pic!
> A zatem juz teraz mam to wszystko w nosie;
> Albo sie zmieni albo zejde, ale nie tak latwo chyba to nastepuje;
> Najbardziej boje sie jakies choroby psychicznej i brak kotroli
> nad saba , leki sa czasami tak bolesne i poczucie winy tak ogromne
> ze mam niedobre mysli; Coz Bog dal i on moze zabrac;
> Wierze, ze sie cos stanie moze a jak nie to co za roznica,
> dzis czy za 20?
>
> pzdrowienia, :)
>
Ech, pijaku. Nie rezygnuj siebie. Z tego, co piszesz wynika, ze faktycznie
dązysz do samozagłady. Jak powiedziałam, uzależnienie krzyzowe - prochy+alkohol
jest trudną chorobą do leczenia, ale mozna to leczyć i osiągac sukces. Przykład
- ja. Nie wiem czy Twoja postawa to skutek podejmowanych bez powodzenia prób
leczenia czy też tak naprawdę brak chęci do wyjscia z uzależnienia.
Jeśli łykasz takie porcje leków, to jasne, ze organizm stopniowo przyzwyczaja
się do nich i żąda większych dawek. Ja potrafiłam zeżreć w krótkim czasie
listek z piątkami relanium i prawie nie odczuwac sennności.Nerwice czy fobie
leczy się głownie terapią, a leki stosuje jedynie wspomagająco pilnie przy tym
obserwując pacjenta, by się nie uzaleznił.Co do alkoholizmu, to on, jak
narkomania jest, mówiłam już to, ale powtórzę : choroba nieuleczalna i
śmiertelna. oznacza to, ze nawet pod odstawieniu alkoholu czy prochów zawsze
pozostaniesz osobą uzależnioną czyli taką, ktora , gdy sięgnie po owe środki
znów moze wpasć w smiertelena koło. Bo ta choroba nieleczona kończy się
śmiercią. Wszystkie objawy o których piszesz,też miewałam - choc mój czas
łączenia prochów z alkoholem nie trwał tak długo, jak u Ciebie.
Nie niszcz się. Naprawdę szkoda. Daj sobie szansę i zwróć sie o pomoc do
specjalistów. Ale, by się udało, musisz chciec. Zobaczysz jak szybko można
dojrzeć, ze świat bez uzależniaczy jest o wiele lepszy. Bez tych świństw jesteś
wolny. Z nimi - jestes ich niewolnikiem i od nich tak naprawdę wszystko, co
robisz.
(Nie myśl, ze sie mądruję. To o czym gadam poznałam naprawdę dobrze osobiście)
Serdecznie pozdrawiam.
alice
Temat: wsparcie
myszabrum napisała wszesniej:
"A co w moim poście było idiotycznego? Mi naprawdę te rytuały wydają się
odrobinę niepoważne. Zrobiłam 90 mityngów w 90 dni, słuchałam uważnie i nadal
nie potrafię się przekonać się do uzdrawiającej mocy tych spotkań.
A mój post wynika raczej z rozgoryczenia faktem, że nie potrafię znaleźć
sensownego programu, z którym mogłabym się utożsamić"
-Po pierwsze,istotne jest zebys miala swiadomosc,ze nadal tkwisz w chorobie
i tak do konca trudno wnioskowac czy kieruje Toba rozsadek czy choroba.
Po drugie,w zaleznosci od stopnia uzaleznienia od alkoholu, musisz
postepowac ze soba bardzo ostroznie.Najwazniejsze zostac trzezwa!Banalnie co?
Zaraz po tym,nawet wskazane jest samodzielne myslenie,krytyka.
Niektorzy zaszli w swoim nalogu tak daleko,ze kompletnie nie chca wiecej na
sobie samych polegac.Ich trzeba starac sie zrozumiec.Dla nich ratunkiem
jest poddanie,zawierzenie sie organizacji czy np.SW.Trzeba szanowac i basta!
Ludzie uzaleznieni od alkoholu sklaniaja sie,po zaprzestaniu picia,do innych
uzaleznien(np.przeroznych teatralno-kukielkowatych obrzadkow rytualnych),ktore
staja sie swego rodzaju Tabu,niepodlegajace jakiejkolwiek krytyce.Powiem
wiecej,prowadzi ich to czesto do tragedii osobistych lub rodzinnych
(rozwody,utrata kontaktu z najblizszymi).Jedynym rozwiazaniem to ciche
tolerowanie "dziwactw"uzaleznionego przez reszte rodziny.Koniec z koncem
trzezwosc delikwenta ma priorytet.Maja przeciez za soba,co by nie mowic,lata
tragedii.Takie osoby zawsze Cie(Indywiduum)odrzuca ,prywatnie jak i na forum.
Chyba ,ze ktos z nich uzna Ciebie za "przypadek jeszcze do uratowania".
Wazne u tych osob jest ciagle potwierdzanie slusznosci ich drogi.A zatem
wzajemne czeste spotkania rownomyslacych,spoufalania itp. naleza do systemu.
Wszyscy innni,np.rodzina zostaja na boku.I tu juz widac rozmiar cierpien,
z obydwu stron ,ktore za tym wszystkim stoja.Pijak wypalony(przez chorobe) z
resztek wlasnej woli,chwyta wyciagnieta pomoc,jak tonacy za brzytwe.Chce sie
za wszelka cene uratowac.Chce byc znowu zaakceptowany przez siebie i swoja
rodzine.Wtedy nie czuje jeszcze tego innego,nowego bolu.Nie widzi,ze krwawi
i krwawil bedzie caly czas jak dlugo bedzie trzymal ta "przyslowiowa
brzytwe".Wypuscic z reki jej nie moze bo ona staje sie jego jedynym ratunkiem.
Jest od niej uzalezniony!,nawet sam niewie,kiedy to sie moglo stac.Ale stalo
sie.Nie nauczyl sie,nie nauczono go stac,w obliczu zatrzesien psychicznych
przepasci,samemu prosto.Normalnie,silnie czyli trzezwo.Trzezwym byc i trzezwo
myslec!A tu dalej rzadzi strach.I aby sie go pozbyc nie chwyta sie juz za
butelke alkoholu tylko musi sie leciec na spotkanie czy telefonowac,bo tak
nauczono.Pytam.Dlaczego musi byc dla wszystkich ta sama droga leczenia?
Wlasne inicjatywy powinny byc jaknajbardziej przynajmniej w wachlarz mozliwosci
wziety pod uwage.
Zawierzylas,ze spotkania Ci pomoga.Zawierzylas,ze telefony Ci pomoga.lapalas
sie za rece bo wierzylas.A ja Ci mowie,ze za rece to i mozesz sie z calym
stadionem pilkarskim zlapac,siedem szalikow na szyje zalozyc i wspolnie z
40-sto tysiecznym tlumem odmawiac memento mori lub wlazl kotek na plotek i mruga
lecz gdy jestes tam z dystansem,bez doglebnego przekonania dotego rodzaju
praktyk, to eto nie Twoja Droga.
W jakich momentach czujesz glod alkohokowy?
Np.w dzien,w nocy,w samotnosci,sytuacyjnie
(osoby,zjawiska,problemy,rozmowy,miejsca),
od okolicznosci(wspomnienia,Wyobrazenia).Zapisuj dla siebie samej,opisuj co
czujesz wtedy.Skoncentruj sie na tym co bardo "boli",nie boj sie .Nie uciekaj
od tego.Przecierz sama wiesz,w ktorym miejscu uciska najbardziej.
Naprawde pomoc mozesz sobie tylko sama!Leczenie idzie wolno.To mechanizmy z lat.
Najsmieszniejsze jest to,ze nikt niewie jak owe mechanizmy sie rozwiazuja i
zawiazuja poprawnie.Mozg sam w sobie jest doskonaly.Chyba.
Mysle,ze nie nalezy robic nic na sile,co przyprawia nas o wrecz wymioty
psychiczne.Poprobowac mozna i trzeba roznych metod.wybrac dla siebie optymalna.
Ty nie masz miec zadnego poczucia wiezi .I dlaczego mialabys sie z Aowcami
najlepiej rozumiec na swiecie?Sa przeciez takze i inni ludzie,mniej lub bardziej
chorzy.
myszabrum napisała:
"Może w ogóle jestem człowiekiem za bardzo "osobnym"."
Na pewno nie.
Temat: Co daje terapia?
Mogę się podzielić swoim doświadczeniem i napisać co mi dała terapia.
- Wiedzę na temat mechanizmów uzaleznienia. Zrozumiałem czym tak naprawdę jest
alkoholizm. Dowiedziałem się czym jest uzaleznienie psychiczne i fizyczne.
jak zmienia się nasza psychika, emocje i życie duchowe pod wplywem
wieloletniego picia.
- Pozwoliła spojrzeć na siebie , na swoje dotychczasowe życie bardzo dogłebnie.
Dowiedziałem się ,ze inni alkoholicy mają dokładnie takie same problemy i ich
życie było również podporzadkowane tym samym mechanizmom uzależnienia. W zyciu
i problemach innch przejrzałem się trochę tak jak w lustrze.
- Uświadomiłemsobie ile zła wyrządził w moim zyciu alkohol, wczesniej mimo że
było to takie oczywiste nie dostrzegałem tego tak wyraźnie.
- dzieki terapii , myśli o alkoholu nie są już takie same jak kiedyś. Alkohol
jest gdzieś obok mnie i nie poświęcam zbytnio wiele czasu na rozmyślania i
zajmowanie się alkoholem jako takim. Generalnie alkohol wywołuje negatywne
skojarzenia i nie tęsknie za tym aby się napić.
- Nabrałem większego dystansu do siebie i do życia wogóle. Inaczej przezywam
sytuacje stresowe , potrafie rozpoznawac swoje emocje i uczucia i wyrażam je w
sposób dużo bardziej konstruktywny.
- Znalazlem czas na rozwijanie swoich zainteresowań. NIe odczuwam wstydu i
poczucia winy tak jak kiedyś. Przynajmnie nie w takim samym stopniu.
- POtrafię być zadowolony , i zrelaksowany bez znieczulania się alkoholem.
Ale aby ta wypowiedź nie wydała ci się zbytnio sielankowa, nie wszystko jest
idealne. Miewam okresy głodu alkoholowego. Nie zawsze radzę sobie z emocjami.
Miewm również dosyć czeęsto poczucie że jestem kims gorszym - porównując do
osób nieuzaleznionych.
Terapia nie rozwiązuje wszystkich problemów. Dostarcza wiedzy i narzędzi.
Natomiast istotą jest praca nad samym sobą i wewnętrzna motywacja. Przekonanie
że to ma sens i bardzo tego chcemy. Ja zgłosiłem się do poradni ze 100%
przekonaniem że potrzebuję pomocy innych i chcę się leczyć. Nie skupiałem się
na minusach leczenia (wiele rzeczy w czasie terapi powoduje że zaczynamy się
buntować, nie zgadzamy się ze wszystkim itp). Ja poddałem się procesowi,
przyjłałem a priori że tak ma być , świadomie poddałem się procesowi "prania
mózgu" przyjmując że tak ma być dla mojego dobra. Taka przyjłałem strategię i
sądzę, że póki co działa.
Powodzenie terapii zależy od własnego nastawienia , motywacji, szczerej pracy
na sobą, przełamania oporu przed otwarciem się i uczestniczeniem w spotkaniacg
grupowych. W okresie gdy piłem wogóle nie przyjmowalem do świadomosci że
mógłbym kiedykolwiek w grupie osób opowiadac o swoich problemach, potem to się
oczywiscie zmieniło. Psychoterapia grupowa jest konieczna aby rozmontowac
mechanizmy uzaleznienia , jeżeli nie przełamie się tej psychicznej barziery to
szkoda czasu na jakiekolwiek terapie.
Temat: Nielegalna uchwała o prohibicji przy ul. Dekabr...
Jestem przekonany, że Wojewoda Śląski nie podważył racji
częstochowskich rajców zdążających do realizacji ustawowych
nakazów ograniczania dostępności do alkoholu, ale tylko
zakwestionował sposób w jaki radni chcieli swoje zamiary
osiągnąć. Rzeczywiście, na ile pozwala moja wiedza, pozyskana
tylko z informacji prasowych, też uważam że podejmując tej
treści uchwałę, naruszono prawo i rozstrzygnięcie jest
konieczne. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi, enumeratywnie wymienia miejsca objęte zakazem
sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych. Katalog
tych miejsc jest zamknięty postanowieniami ustawy i moim zdaniem
wystarczający. Jednak gmina, na swoim terenie, w trybie przepisu
regulaminowego (a nie porządkowego) ma prawo wprowadzić stały
lub czasowy zakaz sprzedaży, podawania, spożywania i wnoszenia
napojów alkoholowych, ale ...... wyłącznie ze względu na
charakter tych miejsc, obiektów lub obszarów. Trzeba więc
rozróżnić charakter takich miejsc, od obserwowanych tam
dolegliwych i nagannych zachowań osób nietrzeźwych. Poza tym,
gmina (rada gminy nie wójt /tutaj prezydent/) określa zasady
usytuowania miejsc sprzedaży wszystkich rodzajów napojów
alkoholowych i limituje ilość punktów sprzedaży tych, które
zawieraja powyżej 4,5% alkoholu /z wyjątkiem piwa/. Repertuar
możliwości jest więc szeroki. Wiele lat pracowałem w lecznictwie
odwykowym i zajmowałem się terapią osób uzależnionych. Wielu
setkom chorych pomogłem, ale .... tylko w zakresie niwelowania
dolegliwości chorobowych. Natomiast, w kodeksowej, wynikającej z
naruszenia prawa, resocjalizacji, lepszymi i skuteczniejszymi
terapeutami, niż ja, są strażnicy miejscy, policjanci,
prokuratorzy i sędziowie. Chorobę należy odróżnić od objawów
tych zachowań, których nie chciałbym tu jednoznacznie określać,
a które prezentowane były w wypowiedziach kilku moich Szanownych
Przedmówców i adresowane do częstochowskich władz. Mam
świadomość, że za te ostatnie słowa, zostanę oceniony, pewnie i
opluty, podobnie jak Prezydent Wrona. Jestem na to przygotowany.
Wiem jednak, że każdy wypowiada swoje poglądy, w takiej
konwencji na jaką go najbardziej stać, prezentując w ten sposób
swoja wizytówką - i to pozwala ni zachować pełny spokój. Z
perspektywy kilkuset kilometrowej odległości od Częstochowy, nie
widzę ani "chorych pomysłów" częstochowskich rajców,
ani "bandytyzmu" Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego. Trzeba
najzwyczajniej przestrzegać norm prawa. W przypadku konsekwencji
nadużywania alkoholu, z choroby należy i warto leczyć, a z
zakazanych kodeksami zachowań, konsekwentnie, podkreślam
konsekwentnie rozliczać. Pozdrawiam, zarówno tych, którzy
podzielą mój pogląd, jak i tych, którzy mnie obśmieją i będą
starali się obrazić. Przepraszam, za przydługie wynurzenia.
Temat: szkodliwosc marihuany
Wiele razy jeszcze usłyszysz, że 99% narkomanów zaczynało od trawki, nie
potrzeba dużej znajomości logiki i podstaw statystyki aby zrozumieć że to o
niczym nie świadczy. Również 99% z nich zaczynało od alkoholu albo papierosów
albo piło mleko od matki. Co z tego? Nie da się zastąpić nałogu alkoholowego -
nikotynowym, podobnie ja nie da się zastąpić THC/CBD - amfetaminą czy heroiną.
Odwracając statystyki w drugą stronę jedynie 5% wszystkich palących marijuane
skończy kiedyś na twardych dragach. Należy więc zrozumieć że motywacja do
sięgnięcia po inne używki jest wewnętrzna a nie zewnętrzna. Cechy charakteru i
wychowanie, stan emocjonalny itp motywują do tego. Jak widzisz wbrew szeroko
rozpowszechnionej idei, to nie produkt indukuje nałóg,
tylko psychologia jednostki poszukującej tego nałogu ( to nie moje zdanie tylko
stanowisko WHO). Decyduje pierwiastek ludzki, nie systemy polityczne, czy
regulacje prawne – popyt na narkotyki jest sztywny. To ciekawość i chęć
experymentowania (czytaj heroina) zabija ćpuna, nie to, że kiedyś sięgnął po
jointa. Sama szkodliwość zażywania marihuany może wynikać jedynie ze sposobu
przyjmowania czyli (palenia, spożywania) nie zaś z powodu chemicznego składu
konopii które rzeczywiście co udowodniono przez WHO nie powodują uzależnienia
fizycznego, zaś uzależnienie psychiczne jest porównywalne z uzależnieniem od
kofeiny z ta jednak różnicą że okres odstawienia jest bardzo krótki i w
zalezności od jednostki utepuje od kilku do kilkunastu dni.Oczywiście mozna
dyskutowac o takich kwestiach jak syndrom amotywacyjny czy negatywny wpływ
konopii na pamięć krótkotrwałą lecz jak wynika z doświadczeń WHO bardziej
zalezne jest to od indywidualnych predyspozycji psychicznych osoby zażywającej
narkotyk. Ponadto negatywne skutki spoleczne długotrwałego przyjmowania konopii
sa nieporównywalnie mniejsze od skutków zażywania alkoholu czy nikotyny a
wrzucanie marihuany i heroiny do jednego worka jest ewidentną pomyłką
Ostatecznie nie ma na świecie żadnej uzywki kóra może miec tak szerokie
zastosowanie medyczne od leczenia jaskry(poprzez obniżanie ciśnienia
śródgałkowego) poprzez leczenie stwardnienia rozsianego czy w leczeniu
pomocniczym chorych na Aids czy raka.Nie wiem na jakie źródła powołuja sie
przeciwnicy legalizacji, ja natomiast mam większe zaufanie do ekspertów z WHO
niz do ludzi którzy swoją pseudofachową wiedzę czerpią z.... no właśnie, na
jakie fachowe źródła sie powołują się w swoich wypocinach.Poza tym kochani
przeciwnicy jak wykazują doswiadczenia krajów które prowadzą restrykcyjną
politykę w stosunku do marihuany żaden zakaz ani zaostrzenie kar nie wpływa na
obniżenie poziomu konsumpcji a jedynie zwiększa zyski z nielegalnego obrotu a
więc bezposrednio przyczynia sie do rozwoju czarnego rynku czyli zorganizowanej
przestepczości, którą to nasz kochany rząd zwalcza za pieniądze podatników. Idąc
dalej i biorąc pod uwagę statystyki holenderskie (nie uwzględnianiające ruchu
turystycznego) możemy zaryzykować stwierdzenie, że zakazy w ww materi przynoszą
skutki wręcz odwrotne do zamierzonych - tzużucie wzrasta > cena maleje. To się
nazywa dyskontowanie przez rynek i polecam lekturę M.Friedmana wszystkim tym,
którzy zakazami chcieliby "przeskoczyć" ekonomię.
Witamy na froncie na którym, jest dwóch
przeciwników, zmagających się wzajemnie o dominację. Dla porównania
nałogowiec nikomu nie zagraża; wybrał na pewno złą drogę, lecz nikogo nie zmusza
do pójścia za nim. Za to społeczeństwo wykazuje pełną ofensywę - to my
chcemy narzucić mu siłą nasz własny styl życia. Nie chce się podporządkować - do
klatki na 3 lata. To tak naprawdę konflikt pomiędzy dwoma typami ludźmi. Pierwsi
uważają się za panów i władców więdzących lepiej co jest dobre, a co nie dla
innych ludzi - w ich mniemaniu cała reszta to bydło nie będące podejmować
świadomych decyzji opartych na rzetelnej informacji. Drugi typ ludzi, to ci,
uważający, iż każdy człowiek to istota rozumna, będąca w stanie decydować za
siebie i ponosić konsekwencje tychże czynów.
Jak mawiał nasz ex prezydent electric "zbijmy termometr a nie będzie
temperatury" - pozostawiam ci tą kwestie do przemyślenia...
pozdro
forum.gazeta.pl/forum/71,1.html?f=21024
Temat: Gdzie są te pieniądze............................?
dokończenie artykułu.............................!
W Toruniu aż 51 tysięcy złotych z "kapslowego" przypadło trzem klubom
sportowym tytułem kampanii prowadzonej "na obiekcie". Większość tych pieniędzy
(prawie 29 tysięcy) przypadła klubowi żużlowemu Apator. W zamian na programach
sportowych wydrukowano adresy poradni i ośrodków konsultacyjnych, a na
stadionie rozstawiono bannery i "koziołki" zwiastujące: "Alkohol kradnie
młodość" albo "Dzieciństwo bez przemocy" lub "Granica wieku granica prawa".
Dalej było jak w "Rejsie" - pomiędzy okrążeniami spiker wyczytywał hasła z
kartki. W ten sposób Apator pouczył co do szkodliwości alkoholu 1500 osób, a
Toruński Klub Motorowy (13,7 tys. dotacji) - 300 kibiców.
Torunianie dofinansowali również wydanie kalendarza z naniesionymi
terminami imprez promujących zdrowie, który rozesłano po różnych placówkach -
od żłobków do domów starców. "Aktywizowali" też "środowiska szkolne" między
innymi poprzez konkurs poetycki na temat uzależnień. Pół miliona złotych z
alkoholowych pieniędzy wydali na montaż systemu monitoringowania w szkołach i w
pogotowiu opiekuńczym.
- Monitorowanie nie ma nic wspólnego z założeniami, jakie postawił sobie
ustawodawca. Nawet jeśli wyjść z założenia, że miało być ochroną przed dilerami
narkotykowymi, to i tak dopuszczalne jest finansowanie wyłącznie
pierszorzędowej profilaktyki. System monitoringu do niej nie należy - twierdzi
Renata Dyrda z PARPA
Dziesięć tysięcy złotych kosztował alkomat dla toruńskiej izby
wytrzeźwień. I znowu z naruszeniem wytycznych PARPA, bo zakup sfinansować
należało z innych środków. Podobnie z nagminnym dofinansowywaniem izb
wytrzeźwień - zdaniem Marty Jakubowskiej jedynie izba w Inwrocławiu, z uwagi na
wstępny program terapeutyczny, jest upoważniona do dotacji z "kapslowego".
Bardzo kosztowne okazują się kserokopiarki służące rozwiązywaniu problemów
alkoholowych. W Sępólnie za konserwację i naprawę tego urządzenia trzeba było
zapłacić prawie 2 tysiące złotych, podobnie w Dąbrowie Biskupiej, gdzie
urządzenie pochłonęło niemal dwa razy więcej środków niż koszty zajęć
socjoterapeutycznych i siedem razy więcej niż warsztaty psychoterapeutyczne w
klubie AA. W Sępólnie (gdzie skądinąd przygotowano bardzo solidny program
antyalkoholowy) zakupiono wbrew wytycznym "zestaw do wesołego miasteczka"
oraz... mapę Polski. We Włocławku za stosowne uznano wydać alkoholowe pieniądze
na... dyktafon.
Z pielgrzymką do stolicy
Popularnym wydatkiem finansowanym z "kapslowego" są wszelkiego rodzaju
wyjazdy i pielgrzymki. Przykład pierwszy z brzegu: dzieciom z Lipna za
pieniądze z "kapslowego" zafundowano pielgrzymkę... do Warszawy i okolic. Jaki
związek miała z problemem alkoholizmu? Organizator wycieczki ks. Franciszek
Cieślak przyznaje, że za pieniądze z "kapslowego" przygotowano wycieczkę dla
dzieci z uboższych rodzin. - Organizowała ją Caritas, której czasami uda się
uszczknąć trochę pieniędzy z gminy.
Praprzyczyną gminnych igraszek z alkoholowymi pieniędzmi jest chaos
prawny. Przepisy są ogólne, a wytyczne państwowej agendy jaką jest PARPA nie
mają mocy przepisu, są jedynie wskazówkami doradczymi. W efekcie w wielu
gminach praktykuje się grę pozorów - pieniądze przeznacza się na dowolne
imprezy doklejając do niech naprędce hasła antyalkoholowe. Prawo jest
traktowane w sposób znany z reklamy pewnego piwa - z przymrużeniem oka.
Tymczasem usiłujący uporać się z nałogiem Kowalski w kolejce do dobrych
ośrodków odwykowych czekać musi wiele miesięcy, ponieważ brakuje pieniędzy.
Jeszcze trudniej stanąć mu na nogi po leczeniu. Nic dziwnego, skoro zamiast
wędki oferuje mu się rybę złowioną na festynie.
Adam Willma
27 Lutego 2004
Temat: Diphergan??!
DIPHERGAN
Informacje na temat Dipherganu
Na receptę
Producent Jelfa SA, Polska.
Forma leku: drażetki 10 mg; drażetki 25 mg; iniekcje 25 mg/ml; syrop 1 mg/g.
Zawartość substancja czynna - promethazine hydrochloride.
Sposób działania Diphergan blokuje działanie histaminy, substancji, która
wydziela się w reakcjach uczuleniowych. Diphergan ma również działanie
uspokajające. Lek w formie syropu jest przewidziany dla dzieci.
Zastosowanie Lęk i napięcie psychiczne. Zaburzenia snu. Alkoholizm. Środek
uspokajający przed operacjami chirurgicznymi. Choroba lokomocyjna. Alergie i
świąd skóry. Mdłości i zawroty głowy. Zapalenie krtani. Nadmierne pobudzenie.
Ostrzeżenie Pacjenci cierpiący na powiększenie gruczołu krokowego, utrudnienia
w oddawaniu moczu, zwężenie pasażu z żołądka do dwunastnicy, żółtaczkę,
miastenię gravis (chorobliwe zwiotczenie mięśni) powinni powiadomić o tym
lekarza przed rozpoczęciem kuracji Dipherganem.
Leku nie należy podawać w ciągu dnia w depresjach psychicznych.
Zażycie leku na noc może powodować ospałość i zmęczenie następnego dnia.
Dolegliwość ta jednak zanika w miarę kontynuacji leczenia. Długotrwałe
stosowanie leku zmniejsza wydzielanie gruczołow łzowych, co może stanowić
utrudnienie w używaniu szkieł kontaktowych.
Oczekiwany skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli Diphergan stosuje się
jednocześnie z innymi lekami. Zamiar podawania innych środków jednocześnie z
preparatem należy omówić z lekarzem.
Nie należy spożywać alkoholu w trakcie leczenia, ponieważ alkohol wzmaga
działanie preparatu.
Skutek działania leku zmniejsza się w razie dłuższego bez przerwy stosowania
Dipherganu. W celu zapobieżenia temu należy robić pauzy w zażywaniu leku co 3
lub 4 dzień. Pacjenci powyżej 65 roku życia nie muszą stosować tych przerw.
Diphergan może upośledzać sprawność psychofizyczną, dlatego też nie wolno
prowadzić pojazdów mechanicznych ani wykonywać czynności precyzyjnych w trakcie
stosowania preparatu.
Lek nie wywołuje uzależnienia.
Działania niepożądane 1/100- Ospałość. Suchość błony śluzowej jamy ustnej, co
oznacza ryzyko uszkodzenia zębów, zwłaszcza jeśli kuracja jest długotrwała.
Należy zatem zwrócić szczególną uwagę na higienę jamy ustnej.
1/1000- Utrudnienia w oddawaniu moczu. Zatwardzenie. Zmniejszone wydzielanie
gruczołów łzowych. Utrudniona akomodacja oka. Zaburzenia w funkcjach wątroby i
nerek. Uczulenie na światło.
Dawkowanie Dawkę ustala lekarz. Zazwyczaj dawka początkowa dla dorosłych wynosi
25 mg na noc. Dawkę tę można w miarę potrzeby zwiększyć do 50 mg 3 razy
dziennie. Dawkę dla dzieci ustala lekarz pediatra. Zastrzyki, które stosuje się
zazwyczaj w stanach ostrych, wykonuje wyłącznie służba zdrowia, która udziela
bliższych informacji o leku.
Ciąża i karmienie Nie stwierdzono jakiegokolwiek ujemnego wpływu preparatu na
płód.
Nie wiadomo czy lek przenika do mleka matki, należy zatem zasięgnąć opinii
lekarza w razie zamiaru stosowania leku w okresie karmienia dziecka piersią
Temat: 1000 dni bez terapii
Witam wszystkich.
Na wstępie krótki konspekt programu typowego leczenia terapeutycznego. (Pomijam
tutaj specjalistyczne programy CBT, MET, PRO, czy też Programowanie
Neurolingwistyczne)
ETAP I
- uświadomienie pacjentowi sam fakt uzależnienia (w przeciwieństwie do chorych
fizycznie, pacjenci uzależnieni z reguły uważają, że ten problem ich nie
dotyczy), co wymaga przełamania takich mechanizmów obronnych jak zaprzeczanie
(nieprzyznawanie się do uzależnienia) i racjonalizacja (usprawiedliwianie się -
"muszę się napić, bo źle się czuję, bo nie mogę zasnąć, bo wszyscy piją").
ETAP II
- uświadomienie pacjentowi problemów emocjonalnych i osobowościowych, które
sprzyjały sięganiu po alkohol. W tej fazie psychoterapia jest nastawiona na
radzenie sobie z tymi problemami.
ETAP III
- rozważa się problemy egzystencjalne i duchowe dotyczące swojego miejsca w
świecie, hierarchii wartości, pracuje nad wzmocnieniem przekonania, że życie
bez alkoholu pozwala na kontrolowanie swoich zachowań.
Nie będę szczegółowo omawiał jak to zrobiłem, mogę tylko zapewnić, że wszystkie
te trzy etapy przeszedłem sam, bez terapeuty i nie obrażając uczuć religijnych
szanownych interlokutorów, bez żadnej SIŁY WYŻSZEJ.
W momencie, kiedy podjąłem decyzję zerwania z nałogiem(szczegóły na moich
wątkach) i po rozmowie z lekarzem psychologiem (pomijam dwie beznadziejne
rozmowy z terapeutą) miałem właściwie za sobą ETAP I.
W początkowej fazie mojego trzeźwienia byłem rzeczywiście ponurym abstynentem.
Myślałem tylko o tym, żeby się nie napić i liczyłem dni swojej
wstrzemięźliwości. Z czasem, po zregenerowaniu sił dzięki długotrwałemu
niespożywaniu, zacząłem sięgać do literatury, czasopism, materiałów
dostępnych w bibliotekach, a przede wszystkim Internetu. W międzyczasie
toczyłem z drugą żoną mojego zmarłego Ojca bezpardonową walkę o należące od
zawsze do mojej najbliższej rodziny Siedlisko, oraz co właściwie powinienem
postawić na pierwszym miejscu starałem się o odzyskanie swoich najbliższych -
Żony i Córki.
Obie te batalie wygrałem.
Można powiedzieć, że tak przeszedłem ETAP II
Nad ETAPEM III pracuję do dziś, ale nie mam ochoty, aby ktoś za mnie podejmował
decyzję o tym co i jak mam robić.
Nie wiem, czy mój przypadek to patologia, wyjątek, czy siła nieczysta, ale taka
jest historia mojej trzyletniej trzeźwości.
Doszedłem do niej sam, bez niczyjej pomocy i nie boję się straszenia, że ja
jestem trzeźwy inaczej, i że za chwilę wpadnę znowu w szpony nałogu. Musiałby
mnie ktoś ogłuszyć i podać dożylnie żebym się jeszcze w życiu napił. Ja nikomu
nie bronię zakładać partie, stowarzyszenia, sekty i inne związki. Jest wolność
i demokracja. Tylko niech mnie nikt nie zmusza i nie straszy. Ja się nie boję.
Tak na marginesie.
Znawcom ruchu AA nie muszę przypominać po co alkoholikowi potrzebny jest drugi
alkoholik.
Wcale nie po to by JEMU pomóc.
Jest potrzebny po to by pomóc SOBIE.
Temat: Masz problem - przeczytaj
Masz problem - przeczytaj
Nazwa leku: PsychoForo
Zawartość: substancje czynne – interesujące punkty widzenia, życzliwe rady,
zjadliwe uwagi, bluzgi, osobiste wynurzenia.
Sposób działania: PsychoForo działa na przekaźnictwo monoaminergiczne
ośrodkowego układu nerwowego poprzez odwracalne hamowanie aktywności
monoaminooksydazy, głównie typu A. Powoduje to zahamowanie metabolizmu
noradrenaliny, dopaminy i serotoniny, co prowadzi do zwiększenia stężenia
tych neuroprzekaźników w przestrzeni pozakomórkowej.
Zastosowanie: Wahania nastroju, nuda dnia codziennego.
Ostrzeżenie: Stosować ostrożnie u osób uczulonych na wulgaryzmy. Oczekiwany
skutek leczenia może ulec zmianie, jeśli PsychoForo stosuje się w obecności
katalizatora „komandos57”. Może upośledzać sprawność psychofizyczną, dlatego
w trakcie jego stosowania należy ograniczyć prowadzenie pojazdów
mechanicznych i wykonywanie czynności precyzyjnych. Kurację należy zakończyć
stopniowo wycofując preparat, tzn. systematycznie zmniejszając jego dawkę.
Nagłe przerwanie leczenia może sprowokować zespół odstawienia, objawiający
się bólami głowy, zaburzeniami koncentracji, drażliwością, huśtawką
nastrojów, spadkiem apetytu i bezsennością. Nie należy spożywać alkoholu w
trakcie kuracji, ponieważ alkohol wzmaga działanie PsychoForo.
Ciąża i karmienie: Istnieje prawdopodobieństwo, że preparat oddziałuje na
płód. Nie wolno zażywać leku w okresie ciąży. Ograniczone doświadczenia ze
stosowaniem leku w okresie karmienia dziecka piersią, należy zatem zasięgnąć
opinii lekarza w razie zamiaru stosowania preparatu w trakcie karmienia
dziecka.
Działania niepożądane: Brak danych statystycznych na temat działań ubocznych.
Wiadomo jednak, że lek może powodować zaburzenia snu, uczucie niepokoju,
drażliwość, zawroty głowy, bóle głowy, zaburzenia widzenia, suchość błon
śluzowych jamy ustnej, dlatego konieczna jest dokładna higiena zębów po
każdym posiłku. Wzmożony apetyt. Wzrost wagi ciała. W wypadku wystąpienia
poważniejszych reakcji alergicznych może wystąpić rozwolnienie, wysypka,
świąd, pokrzywka, rumień.
Dawkowanie: Dawka zależy od rodzaju i nasilenia problemu, a także od wagi
ciała i wieku zainteresowanego terapią. Należy stosować na 1 godzinę przed
posiłkiem. W razie wystąpienia poprawy nawet już po kilku dawkach, należy
przerwać kurację, a to w celu uniknięcia efektu uzależnienia od PsychoForo.
Przedawkowanie: Przedawkowanie wywołuje z reguły nieznaczne i krótkotrwałe
objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego oraz przewodu pokarmowego.
Przedawkowanie PsychoForo stosowanego z innymi preparatami (np. działającymi
na ośrodkowy układ nerwowy jak „komandos57”), może być groźne dla życia.
Strona 3 z 4 • Wyszukano 167 rezultatów • 1, 2, 3, 4
